Miecz przeznaczenia

Dlatego, mości książę – podjęła Oczko, unosząc głowę – nie

ośmieszaj się, proponując wiedźminowi rolę najemnika w armii, jaką

chcesz wystawić przeciw oceanowi. Nie narażaj się na śmieszność, bo

twoja propozycja może wywołać tylko śmiech. Jeszcze nie pojąłeś?

Wiedźminowi możesz zapłacić za wykonanie zadania, możesz go

wynająć, by ochronił ludzi przed złem, by zapobiegł grożącemu im

niebezpieczeństwu. Ale wiedźmina nie możesz kupić, nie możesz użyć

go do własnych celów. Bo wiedźmin, nawet ranny i głodny, jest od

ciebie lepszy. Więcej wart. Dlatego kpi sobie z twojej nędznej oferty.

Zrozumiałeś?

– Nie, panno Daven – powiedział zimno Agloval. – Nie zrozumiałem.

Wprost przeciwnie, rozumiem coraz mniej. Podstawową zaś rzeczą,

której zaiste nie rozumiem, jest to, że jeszcze nie rozkazałem powiesić

całej waszej trójki oćwiczywszy pierwej batogiem i przypiekłszy

czerwonym żelazem. Wy, panno Daven, usiłujecie sprawiać wrażeniej

takiej, która wie wszystko. Powiedzcież mi tedy, czemu tego nie robię